De zomer van BRAT
Plus: mijn favoriete tv-series van het jaar (tot nu toe)
Brat. brat. BRAT. De limoengroene cover van het zesde album van Charli XCX (Charlotte Aitchison) verscheen vorige week constant op mijn tijdlijn. Ze raakt duidelijk een snaar met deze release. Hoe komt dat?
Na een semi-ironische en half-gelukte poging om een mainstream popster te worden met de plaat Crash is de Britse artiest nu terug met een wilder, chaotischer en spannender geluid. Daar zijn haar fans blij mee. Ondanks het feit dat Charli met het grootste gemak catchy hooks uit haar mouw schudt, is ze altijd te eigenzinnig geweest om rustig in de bravere groep met de allerpopulairste sterren te gaan zitten.
Met Brat verstevigt ze haar positie als de coolste popartiest van haar generatie, een it-girl voor mensen die chronisch online zijn. Iets waar ze met de videoclip bij de single ‘360’ al speelde. Die zit vol met moderne it-girls als Rachel Sennott, Hari Nef en - uiteraard - Julia Fox (“I'm everywhere, I'm so Julia”). Op het eind verschijnt een icoon van de jaren negentig in beeld - actrice Chloë Sevigny.
“I'm your favorite reference, baby.”
Ik moet toegeven dat de eerste singles van Brat mij niet meteen veel deden. De ‘terugkeer naar muziek voor de club’-vibe liet me redelijk koud. Inmiddels ben ik helemaal om. Ja, er staat veel dansbare muziek vol plezier op Brat, maar er zit ook een zeer menselijke kant aan. Onzekerheid is een groot thema. Timo Pisart van 3voor12 omschrijft het op deze manier in zijn recensie:
“Charli heeft haar imago 100 procent gebouwd op BRAT-zijn, een badass sassy yassss slay queen-icoon. Brutaal, een beetje nasty, met schijt aan ALLES. Al binnen twee liedjes wordt op BRAT duidelijk dat ze daarmee ook haar gigantische onzekerheid probeerde te maskeren.
De jaloezie waar Charli over zingt is interessant, ook omdat tegenwoordig wordt verwacht dat popvrouwen elkaar allemaal ondersteunen. In The Guardian spreekt ze daarover:
“We’ve got past the point of the media always pitting women against one another…Then feminism became a popular marketing tool. In the music industry, it was distilled into this idea that if you support women, and you like other women, then you’re a good feminist. The reverse of that is, if you don’t like all other women who exist and breathe on this Earth then you’re a bad feminist.
Luister vooral naar ‘Girl, so confusing’. Dat nummer gaat naar verluidt over Lorde, iemand waar Charli regelmatig mee werd vergeleken. Ruzie lijkt er niet te zijn, want Lorde werd dinsdag gespot bij een optreden van Charli in New York. Ook aanwezig bij die show: Matty Healy van The 1975, Lily Allen en… Julia Fox.
Charli kwam een paar dagen na de release van Brat al met een nieuwe editie, getiteld Brat and it's the same but there's three more songs so it's not. Hoogtepunt: de geniale gekkigheid van ‘Spring Breakers’. Hoor je de Britney Spears-sample?
De zomer van Brat is begonnen.
De beste series van 2024 (tot nu toe)
Het jaar gaat bizar snel. In de nieuwste aflevering van Skip Intro besprak ik met Anke en Danielle al de beste series van 2024 (tot nu toe).
Mijn persoonlijke top 5:
Ripley [Netflix]
Mr. & Mrs. Smith [Prime Video]
De Joodse Raad [NPO]
True Detective: Night Country [HBO Max]
3 Body Problem [Netflix]
Lezen
Voor NRC zoomde ik onlangs met Daniel Brühl. De Duitse acteur speelt de beroemde (en beruchte) mode-ontwerper Karl Lagerfeld in de serie Becoming Karl Lagerfeld. “Hij was ook een éénzame man.”
Ik schreef een recensie over de verrassend goede Star Wars-serie The Acoltye.
Mocht de populariteit van Willem-Alexander en Máxima echt gaan kelderen, dan kunnen ze altijd nog een realityserie beginnen, schreef ik in deze column.
Laatste liedje
Veel mensen omschrijven dit nieuwe nummer van Sabrina ‘Espresso’ Carpenter als muzikale crack. Snap ik wel. In de clip zien we acteur Barry Keoghan (Saltburn, The Banshees of Inisherin). Inderdaad, de twee zijn een stel.
Sabrina Carpenter - ‘Please Please Please’
Meer horen? Volg dan mijn playlist met verse nummers uit 2024.
Dit was het. Tot de volgende!