Barbenheimer slaat toe
Een speelgoedpop en een atoombom gaven Hollywood de beste filmweek in jaren. Verder: het einde van Twitter en afscheid van een popicoon.
Hallo early adopter! Welkom bij de eerste editie van mijn nieuwsbrief over de dingen die spelen in de popcultuur. In de woorden van onze favoriete Italiaanse videogameloodgieter: Let’s a-go.
Barbie en de speelgoedrevolutie
Come on Oppie, let’s go party. De bioscoop is helemaal niet dood. Na maanden van online opwinding bleek #Barbenheimer geen lege meme, maar een heuse sensatie. In de VS haalde Barbie van Greta Gerwig afgelopen weekend maar liefst 162 miljoen dollar binnen. Grote ‘concurrent’ Oppenheimer van Christopher Nolan ruim 82 miljoen dollar. Nederland deed lekker mee: sinds de première gingen al 500.000 mensen naar Barbie. Van Oppenheimer zijn op het moment van tikken nog niet alle cijfers bekend. Pathé deelde al wel een persbericht waarin de bioscoopketen spreekt van de beste speelweek ooit met een totaal van 540.000 bezoekers voor alle films die nu draaien. Hoera voor cinema!
Maar wat zegt dit? Het is het in elk geval bewijs dat mensen in tijden van streaming nog steeds massaal een tripje naar een filmtheater willen maken, zolang het bijzonder voelt. De afgelopen jaren kregen liefhebbers van blockbusters echter veel te veel dezelfde zooi geserveerd. Nu de superheldenbubbel grotendeels gebarsten is, moet je wel met iets anders komen. Beide films bieden dat. En de hele Barbenheimer-framing maakte het tot een popcultureel evenement, iets waar ook casual filmliefhebbers meteen deel van uit wilden maken.
Video: Rylan Gosling zingt de banger ‘I’m Just Ken’
De verschillen tussen Barbie en Oppenheimer zijn breed uitgemeten. Toch hebben ze ook dingen gemeen: beide films zijn geregisseerd door mensen met een eigen visie. Zoals je ziet op mijn Letterboxd-pagina genoot ik meer van Barbie dan van Oppenheimer. Geen grote verassing, want ik ben een Gerwig-fan (Ladybird forever). En het was heel tof om te zien dat ze zoveel mooie en bizarre dingen in een megacommerciële speelgoedfilm wist te proppen. Samen met hoofdrolspeler Margot Robbie moest ze strijden om bepaalde scènes in de film te houden. Hoe dat is gelukt, vertelde ze deze week tegen New York Times-journalist Kyle Buchanan. Een quote:
“Part of me thinks that because it was all so idiosyncratic and so wild, it was almost like no one really knew where to start taking it apart. Like, where are you going to start hacking away at how strange it was? People wanted it to exist, in all its weirdness.”
Na de eerste vrolijke berichten over het succes van Barbie volgt nu de minder vrolijke realiteit: de studio’s zullen vooral denken dat het ‘merk’ Barbie verantwoordelijk is voor het succes en niet de eigenzinnige maker. Recensent Hannah Strong schreef hier al over in Little White Lies:
“It’s a shame that Gerwig, and so many other talented filmmakers, are rarely given the resources to produce art with such ambition, and I highly doubt studios will learn the right lessons from a film like Barbie (namely, they will assume that it’s the IP audiences love, rather than the ambitious, individual storytelling).”
Vandaag las ik over alle films over speelgoeddingen die Mattel aan het ontwikkelen is, van Polly Pocket (Lena Dunham) tot Hot Wheels (J.J. Abrams). Ik ben benieuwd hoe lang het leuk blijft. Niet lang, gok ik.
X Gon' Give It To Ya
Over dingen die niet leuk zijn gesproken. Elon Musk en besloot dat Twitter vanaf nu X heet. Er is al veel geschreven over de manier waarop Musk het sociale netwerk naar de afgrond werkt. Voor mij was het einde van Twitter het laatste zetje om mijn Substack te activeren.
Ondertussen ben ik ook te vinden op BlueSky. Dit Twitteralternatief is alleen bereikbaar met felbegeerde uitnodiging. Het platform wil een perfecte, advertentieloze versie van Twitter zijn. Of dat gaat lukken is de vraag. De afgelopen week zag ik veel nieuwe gebruikers verschijnen.
Kijken: Futurama, The Bear
Deze week begon, na een afwezigheid van tien jaar, het nieuwe seizoen van scifi-animatieserie Futurama. De serie komt uit de koker van Simpsons-bedenker Matt Groening en werd twee keer eerder gecanceld. In de eerste aflevering wil hoofdpersonage Fry alle tv-series zien die ooit gemaakt zijn. Deze verhaallijn geeft de schrijvers een excuus om streamers (en zichzelf) belachelijk te maken.
Voor de agenda: op 2 augustus verschijnt eindelijk het nieuwe seizoen van topserie The Bear. Spoiler: het is nog steeds geweldig.
Aaaaaai
Substack blijkt ook een soort AI-systeem te gebruiken waarmee je plaatjes kunt genereren. Dit verschijnt na het intikken van ‘pop culture’. Verschrikkelijk.
Luisteren
Deze editie sluit ik af met muziekicoon Sinéad O'Connor. Dit waanzinnige liedje komt van haar laatste album I’m Not Bossy, I’m the Boss.
Oh, take me to church / I've done so many bad things, it hurts
Yeah, take me to church / But not the ones that hurt
'Cause that ain't the truth / And that's not what it's worth
Tot de volgende keer!