Welkom in 2024! We hebben nog steeds geen vliegende auto’s, maar de techbro’s zijn gelukkig wel druk met AI-gadgets. Kijk, een apparaatje waarmee je via een spraakopdracht onder meer een volledige vakantie kunt boeken. Wat en waar je precies boekt? Dat zie je niet. Cool. En hey, de legendarische komiek George Carlin (1937-2008) wordt zonder toestemming tot leven gewekt in een verschrikkelijke comedy-special van een “AI-komiek”. Nog cooler!
Maar een rant over AI-ellende is iets voor een ander moment. Want: het prijzenseizoen in de aanloop naar de Oscars is nu echt begonnen. Hoera! Het werd dankzij de Golden Globes meteen een gênante bende. Nou waren de Globes altijd al een clusterfuck, vooral omdat de organisatie erachter zo corrupt was. De Hollywood Foreign Press Association is echter opgedoekt en het lijkt erop dat alles nu redelijk netjes gaat. Het ging deze keer vooral mis tijdens de opening van ‘komiek’ Jo Koy. De presentator was slechts twee weken voor de uitreiking ingehuurd. Ik pak mijn eigen column over het fiasco er even bij:
“Zijn slappe grappen over de plastic borsten van Barbie en de lange speelduur van Oppenheimer deden niks in een kritische zaal vol sterren. Al snel schoot hij in de verdediging door de mensen die hadden meegeschreven aan zijn grappen de schuld te geven… De organisatie achter de geplaagde Golden Globes had deze herstart liever anders gezien.”
Auw. De reacties van deze sterren in de zaal zeggen genoeg:
Over de winnaars valt verder weinig te mopperen. De grootste prijs voor Oppenheimer is natuurlijk een veilige keuze, maar niet zo gek. Barbie was een leukere winaar geweest, dat wel. Qua tv-prijzen gebeurde er ook niks raars. Succession en The Bear wonnen veel. Dat waren ook echt de beste series van het afgelopen jaar. Toch: beetje saai allemaal. Eigenlijk zat er maar één must watch-moment in de uitzending en dat is de overwinningsspeech van Lily Gladstone. Zij won een Globe voor haar fenomenale rol in Killers of the Flower Moon. Een historische overwinning: nooit eerder won een inheems Amerikaanse vrouw die prijs.
“This is for every little rez kid, every little urban kid, every little Native kid out there who has a dream and is seeing themselves represented in our stories told by ourselves, in our own words, with tremendous allies and tremendous trust from within, from each other.”
Haar Oscar is ook vrijwel gegarandeerd. Terecht. Op die avond in maart zal Oppie waarschijnlijk heel veel winnen (ik durf er wel een wedje aan te wagen). Voor het zover is, staan er de komende tijd nog veel prijzengala’s op het programma (awards season heeft zelf een eigen Wikipagina). Gek genoeg zijn de Emmy’s komende maandagnacht. Die tv-prijzen worden normaal gesproken in september gehouden, maar door de stakingen zit die show ook in januari. Veilige voorspelling: het zal een overwinningsronde voor HBO (Max) en Succession worden.
De grote lading zelffelicitatie is natuurlijk redelijk onzinnig, maar toch smul ik er meestal wel van. Ik hoop ondertussen het boek Oscars Wars van Michael Schulman snel in handen te krijgen. Uit de flaptekst:
“America does not have royalty. It has the Academy Awards… The Oscars, more than anything, are a battlefield, where the history of Hollywood—and of America itself—unfolds in dramas large and small. The road to the Oscars may be golden, but it’s paved in blood, sweat, and broken hearts.”
In een latere Popcultuurbrief ongetwijfeld meer Oscar-gekkigheid.
Series en stukken
Het vijfde seizoen van Fargo loopt op zijn eind en is steengoed. Over aflevering 7 gaan we nog lang napraten. Gaat dat zien.
Maandag begint True Detective: Night Country. Ik heb alle afleveringen al gezien en ben enthousiast. Acteerveteraan Jodie Foster is top, terwijl nieuwkomer (en voormalig profbokser) Kali Reis niet voor haar onder doet. Lees mijn stuk: ‘True Detective’ breekt in nieuw seizoen met conventies, maar behoudt stijl en sfeer
Over The Curse ben ik minder lyrisch. Maar intrigerend is de serie met topactrice Emma Stone en ongemakskoning Nathan Fielder wel.
Best aardig: de nieuwe Marvel-serie Echo. Nee, echt! Bonus: Het nummer ‘Burning’ van de Yeah Yeah Yeahs (een van mijn favoriete bands) is onder de titelsequentie gegooid.
We zijn ook weer los met de Skip Intro-podcast. Luister hier de nieuwe aflevering:
En mocht je het gemist hebben: samen met Frank Huiskamp schreef ik een XL-profiel van Taylor Swift. Met quotes van dj Vera Siemons, cultuurwetenschapper Annelot Prins en dichter Yentl van Stokkum: Taylor Swift: de grootste popster op aarde wil kwetsbaar blijven.
Favoriete liedjes van het moment
Ook de muziekwereld is weer uit haar winterslaap ontwaakt. Meer nieuwe muziek? Volg dan mijn playlist met verse nummers uit 2024.
The Last Dinner Party - ‘Caesar on a TV Screen’
Deze band is door de Britse industrie verkozen tot Sound of 2024. Snap ik wel.
Waxahatchee - ‘Right Back To It’
Haar album Saint Cloud sleepte me in 2020 door een moeilijk deel van de pandemie en nu komt er een nieuwe langspeler van Waxahatchee (aka Katie Crutchfield). Zin in.
SPRINTS - ‘Literary Mind’
Een: klapper.
Ken je iemand die deze nieuwsbrief leuk zou vinden? Stuur hem dan door. Tot de volgende!